1- وقتی در روز عاشورا امان نامه سپاه ابن سعد را با بی‌اعتنایی رد کرد حملات پی‌در‌پی خود را با این اشعار آغاز کرد:

انا علی ابن حسین بن علی نحن و بیت الله اولی باالنبی

تا الله لا علیکم فینا بن الدعی اضرب با السیف احامی عن ابی

درسی که در مصرع چهارم این شعر حماسی می‌توان آموخت:

هر چند علی اکبر‌علیه‌السلام اعلام نمود که از پدرش که در واقع امام زمان اوست حمایت خواهد کرد که باید گفت این حمایت خود بیانگر پذیرش ولایت الهی است که به پدر بزرگوارش داده شده لذا ایشان جهاد خود را نیز لبیک گفتن به ولایت الهی پدر گرامیشان می‌داند.

2- نخستین یاور اباعبدلله علیه‌السلام از اهل بیت علی اکبر‌علیه‌السلام است. پس از ظهر بود که با شهادت یاران امام حسین علیه‌السلام ، علی اکبر علیه‌السلام با همگان وداع کرد. در این هنگام اهل حرم و همه بستگان دور تا دور او را گرفته و می‌گفتند: «ارحم غربتنا لا طاقه لنا علی فراقک» علی اکبر علیه‌السلام می‌دید که امام زمان او از هر طرف تحت فشار قرار گرفته و دشمن برای ریختن خون پاک او اجتماع کرده‌اند بدین سبب به زنها و گفته‌های ایشان چندان توجهی نداشت و آخر الامر با اجازه پدر بزرگوار به میدان جهاد رفت[ آقا تهرانی ،مرتضی ـ یاران شیدایی حسین بن علی علیه‌السلام ص247].

پس از اینکه عمرو برای میدان رفتن از مولای خویش اذن طلبید وارد معرکه نبرد شد و شروع به جنگیدن کرد مادر عمرو در کنار میدان ایستاده و فرزندش را تشویق می کرد لحظاتی نگذشته بود ک مادر عمرو دید چیزی مقابلش افتاد متوجه شد که سر پسرش است. سر را به دست گرفت و به طرف میدان رفت و با آن سر می جنگید که امام حسین علیه‌السلام امر کرد آن زن را برگردانند و به امر امام مادر عمرو بازگشت.

[آقا تهرانی ،مرتضی ـ یاران شیدایی حسین بن علی علیه‌السلام ص 129].

درسی که می‌توان آموخت: این است که چه بسا اگر امر امام نمی بود مادر عمرو همانند همسر عبدلله بن عمیر کلبی وارد میدان نبرد می شد و او نیز به شهادت می رسید اما می بینیم که این زن به امر امام زمان خویش دست از میدان کشید و شاید علت اینکه امام امر به باز گرداندن ما در عمرو بن جناده کرد این باشد که این زن در صبح عاشورا نظاره گر شهادت شوهر خویش “جناده بن کعب انصاری” بوده و حضرت اباعبدلله علیه‌السلام می‌خواست که به گونه ای از شدت الم او از حادثه صبح بکاهد.

پس از اینکه یاران وقت نماز ظهر را به حضرت یادآوری کردند حضرت نیز در حق آنان دعا فرمودو چون حضرت قصد اقامه نماز نمودند سعید بن عبدلله و زهیر بن قین با امر امام خود را به عنوان سپر امام قرار دادند تا مبادا تیر خصم بر او اصابت کند و از امام زمان خویش شرمنده شوند

[نظری منفرد،علی- قصه کربلا، ص129].

درسی که می توان آموخت:می بینیم که این فدایی امام زمان برای محافظت از جان مولای خویش، خود را فدای او می کند.

حالا به خود بنگریم و کمی تامل کنیم !؟

آیا ما اینگونه ایم؟؟

آیا حرف زبان و دلمان یکی است؟؟

تا چه حد پای عقایدمان می ایستیم ؟؟

وقتی اباعبدلله علیه‌السلام بیعت خویش را از گردن یاران برداشت و اذن داد هر جا که می خواهند بروند یاران باوفا هر یک عکس العملی نشان دادند که خود حاکی از عمق پذیرش ولایت امام زمان توسط ایشان دارد.

ابتدا عباس بن علی علیه‌السلام پشتیبانی خویش را از امام خود اعلام نمود. آنگاه سایر افراد تبعیت نموده و فداکاری خویش را تا آخرین نفس نسبت به امام زمان خویش ابراز داشتند گویی هر یک در اهدای جان خویش گوی سبقت را از یکدیگر می ربایند. در میان صحابه ابتدا مسلم بن عوسجه برخاسته و فرمود: اگر بدانم کشته می شوم آنگاه زنده می شوم باز سوخته می شوم و تا هفتاد مرتبه چنین می شوم دست از شما بر نمی دارم تا در برابر شما کشته شوم بعد زهیر بن قین بلند شد و به عرض رسانید به خدا سوگند دوست می داشتم کشته شوم پس زنده شوم و به همین کیفیت تا هزار مرتبه آنگاه آسیب دشمن از تو و خاندانت به دور باشد. پس امام حسین علیه‌السلام با نیروی ولایت و علم الهی تصرفی نمود و جایگاه آنان در بهشت را به ایشان نشان داد به همین جهت در روز عاشورا یاران توجهی به نیزه و شمشیر دشمن نداشتند و احساس درد و الم ننموده و دشمن را سخت در شگفت قرار دادند به گونه ای که در رفتن به میدان از یکدیگر سبقت می گرفتند.

عشق بازی کار هر شیاد نیست این شکار دام هر صیاد نیست

عاشقی را قابلیت لازم است مرد عاشق را حقیقت لازم است

[رضوی ، سید حسین هیجان انگیز ترین پدیده تاریخ به اراده نیزومند حسین بن علی علیه‌السلام - ص170]

عاشورا اوج ولایتمداری شهدای كربلا به اذن ولی خدا و برای دفاع از ولایت به شهادت رسیدند، حقیقت حماسه عاشورا برای یاران اباعبدالله الحسین(ع) دفاع از ولایت بود و شهدای كربلاشهدای راه ولی الله اعظم بودند. بی شك معارفی كه در زندگی ائمه جاری است یكی از دو ثقلی است كه خداوند متعال توسط پیامبر اسلام(ص) در بین ما به ودیعه نهاده است. عترت فقط كلمات ائمه معصومین(ع) نیست، بلكه رفتار، منش و سیره امامان بزرگوار نیز برای ما درس آموز است كه مسیر حركت تاریخ را تغییر داده است.

ادامه »

حـضـرت زیـنـب (س ) در بـزرگ تـریـن حـمـاسـه نـبـرد حـق عـلیـه بـاطـل ، و حـمـایـت از ولایـت نقش ‍ مهم و سرنوشت ساز داشته و پیام رسان انقلاب عاشورا بـود. حـضـرت زیـنـب (س ) بـا شـجـاعـتی تحسین برانگیز، رو در روی یزید و مزدورانش ایستاد و پیروزی نهضت حسینی و شکست امویان را اعلام کرد و خطاب به یزید فرمود:

یـا یـزیـد! بـه تـو می گویم ، هر حقه ای که می خواهی بزن و هر کاری که می توانی انـجام بده ، اما یقین داشته باش که اگر می خواهی نام ما را در دنیا محو بکنی ، نام ما که محوشدنی نیست ، آنکه محو و نابود می شود تو هستی .

ادامه »

چکیده

از مـهـم تـریـن اصـول اسـلام ، ((ولایـت )) است . ولایت به معنای پذیرفتن رهبری پیشوای الهـی و نیز اعتقاد به این که امامان معصوم پس از پیامبر اسلام (ص ) از سوی خداوند بر مـردم ولایـت دارنـد. نـظـام سـیـاسـی اسلام و شیوه حکومتی دین بر پایه ولایت است و ملاک مـسـلمـانـی پـس از اطـاعـت از رسـول خـدا(ص ) ولایت پذیری است . بشر برای پیمودن راه سـعـادت چـاره ای جـز تـبـعـیـت و پـیـروی از فرامین راهنمایان الهی ندارد بدین جهت هرگاه مـسلمانان حول محور ولایت جمع شده و تابع بی و چون و چرای ولایت بوده اند پیروزی و سـعادت دنیا و آخرت را کسب نموده اند. هدف اصلی این مقاله بررسی ابعاد، ویژگی ها و شخصیت های الگو در بحث ولایت مداری از دیدگاه شهید مطهری است .
کلید واژه ها: ولایت ، زعامت ، حکومت ، امامت .

ادامه »

یکی از شخصیت‌های موثر در حادثه عاشورا و کسی که رفتار و گفتار او نمونه بارز و مشخص ولایت مداری است ، حضرت مسلم بن عقیل است.

در واقع وقتی نامه‌های فراوان مردم کوفه برای امام حسین (ع) فرستاده شد و حضرت را به کوفه دعوت کردند ، امام (ع) پسر عموی خود ، مسلم بن عقیل را با دو نفر دیگر روانه کوفه کرد ؛ تا در صورتی‌که شرایط برای حضور حضرت مهیا باشد پس از نیازسنجی به طرف کوفه حرکت کند.

نکته قابل توجه در مساله ولایت پذیری از امام عصر (ع) توسط مسلم بن عقیل ، این نکته است که ایشان دستور و سفارش ولی امر خود را تا پای جان و حتی با پذیرش با شهادت ، لبیک می گوید.

به نوعی می توان نتیجه گرفت که مساله مسلم به عقیل در باب ولایت پذیری از دو منظر قابل تامل است ، اول اینکه ایشان خود به تمام معنا مفهوم ولایت پذیری را به منصه ظهور رساند و الگویی جاودان در زمینه ولایت مداری گردید ، و از سویی دیگر مردم کوفه می توانستند با تبعیت از فرستاده امام حسین (ع) که همان مسلم بن عقیل بود ، از آزمونی بزرگ ، سربلند بیرون بیایند؛ چرا که در آن مقطع تاریخی، پذیرش شرایط مسلم از سوی کوفیان به منزله قرار گرفتن مردم کوفه زیر چتر ولایت امام حسین(ع) بود ؛ اما متاسفانه در این امتحان مردود و برای همیشه مصداقی برای ولایت گریزی مطرح شدند.

اهمیت مساله ولایت به حدی است که در حدیثی از طریق زرارة بن اعین، از حضرت امام محمّد باقر «ع» نقل شده : الإمام الباقر «ع» : بنی الإسلام علی خمسة أشیاء ، علی الصّلاة و الزّکاة و الحجّ و الصّوم و الولایة. قال زرارة: فقلت : و أیّ شی‏ء من ذلک أفضل؟ قال:الولایة ، لأنّها مفتاحهنّ ، و الوالی هو الدّلیل علیهنّ. ( کافی،ج 2، کتاب الایمان و الکفر باب دعائم الاسلام،ح 5)

امام باقر (ع) : دین اسلام بر پنج چیز بنا شده است نماز و زکات و حج و روزه و ولایت، ، زراره می‏گوید: پرسیدم: کدامیک از اینها بالاتر است؟ فرمود: ولایت، زیرا ولایت کلید آنهاست، و «والی» راهنمون مردم است به برپاداری آنها.