آيت‏‌الله حاج‌آقا مجتبي تهراني، از مراجع عظام تقليد و از شاگردان مبرز مكتب فقهي، اصولي، فلسفي، اخلاقي و عرفاني امام خميني (رضوان‏الله‏تعالي‏عليه) بودند كه بيش از 30 سال، كرسي دروس اسلامي‌شان در حوزه‏ علميه تهران، طلاب و فضلاي اُمّ‏القراي جهان اسلام را سيراب ساخت. اكنون دو سال از ارتحال آيت‌الله حاج آقا مجتبي تهراني مي‌گذرد و سالگرد ارتحال این بزرگوار نیز بسیار نزدیک است از این رو سخنان او را در مورد قیام امام حسین و روز اربعین برای شما آورده ایم.

ادامه »

اگر چیزی از خدا خواستی و گفت : باشد ، همان را که خواسته ای به تو خواهد داد.

اگر چیزی خواستی و گفت : صبر کن ، می خواهد چیز بهتری را برایت فراهم سازد.

اگر چیزی خواستی . گفت : نه ، حتما می خواهد بهترین چیز را برایت قرار دهد.

تو دوست داری چه جوابی را از خدا بشنوی؟

سلام خدمت همه شما بزرگواران تکمیل شدن این پست همیاری شما خوبان رو می طلبد، غم دوری کربلا را با دیگر عاشقان کربلای ارباب، شریک شوید و بگویید آنچه در قلبتان میگذرد جمله زیر رو ادامه بدهید :

دلم تنگ کربلاست …..

منتظر جوابهای شما هستم.

حضرت محمد (صَلى الله عَليه وَ آله)  می فرمایند: إِذَا وُضِعَتِ الْمَائِدَةُ حَفَّتْهَا أَرْبَعَةُ آلَافِ مَلَكٍ فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ بِسْمِ اللَّهِ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ بَارَكَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ فِي طَعَامِكُمْ ثُمَّ يَقُولُونَ لِلشَّيْطَانِ اخْرُجْ يَا فَاسِقُ لَا سُلْطَانَ لَك‏ عَلَيْهِم‏؛

هرگاه سفره پهن مى شود، چهار هزارفرشته در اطراف آن گرد مى آيند. چون بنده بگويد: «بسم اللّه » فرشتگان مى گويند: «خداوند، به غذايتان بركت دهد!» سپس به شيطان مى گويند: «اى

فاسق! بيرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».

همچنین از امیرالمومنین علی (عَلیه السَلام) روایت شده است که ایشان بیان داشته اند:

الصَّلاةُ حِصنٌ مِن سَطَواتِ الشَّیطانِ؛

نماز قلعه و دژ محکمی است که نمازگزار را از حملات شیطان نگاه می دارد؛

و نیز پيامبر (صَلى لله عَليه وَ آله) می فرمایند:

آيا شما را از چيزى خبر ندهم كه اگر به آن عمل كنيد، شيطان از شما دور شود، چندان كه مشرق از مغرب دور است؟

عرض كردند: بلی.

حضرت فرمودند: روزه روى شيطان را سياه مى كند، صدقه پشت او را مى شكند، دوست داشتن براى خدا و هميارى در كار نيك، ريشه او را مى كند و

استغفار شاه رگش را مى زند.

راهکارهایی آسان برای فراری دادن شیطان !

شما هرکس که باشید، یک دشمنی دارید که بسیار خطرناک است، کسی که برای شما عذاب ابدی می طلبد و تمام حیات خود را برای این کار وقف کرده است؛ این دشمن ، شیطان لعین است.

ادامه »

1- وقتی در روز عاشورا امان نامه سپاه ابن سعد را با بی‌اعتنایی رد کرد حملات پی‌در‌پی خود را با این اشعار آغاز کرد:

انا علی ابن حسین بن علی نحن و بیت الله اولی باالنبی

تا الله لا علیکم فینا بن الدعی اضرب با السیف احامی عن ابی

درسی که در مصرع چهارم این شعر حماسی می‌توان آموخت:

هر چند علی اکبر‌علیه‌السلام اعلام نمود که از پدرش که در واقع امام زمان اوست حمایت خواهد کرد که باید گفت این حمایت خود بیانگر پذیرش ولایت الهی است که به پدر بزرگوارش داده شده لذا ایشان جهاد خود را نیز لبیک گفتن به ولایت الهی پدر گرامیشان می‌داند.

2- نخستین یاور اباعبدلله علیه‌السلام از اهل بیت علی اکبر‌علیه‌السلام است. پس از ظهر بود که با شهادت یاران امام حسین علیه‌السلام ، علی اکبر علیه‌السلام با همگان وداع کرد. در این هنگام اهل حرم و همه بستگان دور تا دور او را گرفته و می‌گفتند: «ارحم غربتنا لا طاقه لنا علی فراقک» علی اکبر علیه‌السلام می‌دید که امام زمان او از هر طرف تحت فشار قرار گرفته و دشمن برای ریختن خون پاک او اجتماع کرده‌اند بدین سبب به زنها و گفته‌های ایشان چندان توجهی نداشت و آخر الامر با اجازه پدر بزرگوار به میدان جهاد رفت[ آقا تهرانی ،مرتضی ـ یاران شیدایی حسین بن علی علیه‌السلام ص247].

من یه نوکر در به درم چند ساله همش منتظرم

کربلا دلم تنگه برات
اسمم دربیاد برم حرم
وای وای وای..

لیست زائرا دست کیه؟
هی خط میخورم ، چه سریه؟
میگن دعوتا با بی بیِه
وای وای وای..

ادامه »

پس از اینکه عمرو برای میدان رفتن از مولای خویش اذن طلبید وارد معرکه نبرد شد و شروع به جنگیدن کرد مادر عمرو در کنار میدان ایستاده و فرزندش را تشویق می کرد لحظاتی نگذشته بود ک مادر عمرو دید چیزی مقابلش افتاد متوجه شد که سر پسرش است. سر را به دست گرفت و به طرف میدان رفت و با آن سر می جنگید که امام حسین علیه‌السلام امر کرد آن زن را برگردانند و به امر امام مادر عمرو بازگشت.

[آقا تهرانی ،مرتضی ـ یاران شیدایی حسین بن علی علیه‌السلام ص 129].

درسی که می‌توان آموخت: این است که چه بسا اگر امر امام نمی بود مادر عمرو همانند همسر عبدلله بن عمیر کلبی وارد میدان نبرد می شد و او نیز به شهادت می رسید اما می بینیم که این زن به امر امام زمان خویش دست از میدان کشید و شاید علت اینکه امام امر به باز گرداندن ما در عمرو بن جناده کرد این باشد که این زن در صبح عاشورا نظاره گر شهادت شوهر خویش “جناده بن کعب انصاری” بوده و حضرت اباعبدلله علیه‌السلام می‌خواست که به گونه ای از شدت الم او از حادثه صبح بکاهد.

پس از اینکه یاران وقت نماز ظهر را به حضرت یادآوری کردند حضرت نیز در حق آنان دعا فرمودو چون حضرت قصد اقامه نماز نمودند سعید بن عبدلله و زهیر بن قین با امر امام خود را به عنوان سپر امام قرار دادند تا مبادا تیر خصم بر او اصابت کند و از امام زمان خویش شرمنده شوند

[نظری منفرد،علی- قصه کربلا، ص129].

درسی که می توان آموخت:می بینیم که این فدایی امام زمان برای محافظت از جان مولای خویش، خود را فدای او می کند.

حالا به خود بنگریم و کمی تامل کنیم !؟

آیا ما اینگونه ایم؟؟

آیا حرف زبان و دلمان یکی است؟؟

تا چه حد پای عقایدمان می ایستیم ؟؟

وقتی اباعبدلله علیه‌السلام بیعت خویش را از گردن یاران برداشت و اذن داد هر جا که می خواهند بروند یاران باوفا هر یک عکس العملی نشان دادند که خود حاکی از عمق پذیرش ولایت امام زمان توسط ایشان دارد.

ابتدا عباس بن علی علیه‌السلام پشتیبانی خویش را از امام خود اعلام نمود. آنگاه سایر افراد تبعیت نموده و فداکاری خویش را تا آخرین نفس نسبت به امام زمان خویش ابراز داشتند گویی هر یک در اهدای جان خویش گوی سبقت را از یکدیگر می ربایند. در میان صحابه ابتدا مسلم بن عوسجه برخاسته و فرمود: اگر بدانم کشته می شوم آنگاه زنده می شوم باز سوخته می شوم و تا هفتاد مرتبه چنین می شوم دست از شما بر نمی دارم تا در برابر شما کشته شوم بعد زهیر بن قین بلند شد و به عرض رسانید به خدا سوگند دوست می داشتم کشته شوم پس زنده شوم و به همین کیفیت تا هزار مرتبه آنگاه آسیب دشمن از تو و خاندانت به دور باشد. پس امام حسین علیه‌السلام با نیروی ولایت و علم الهی تصرفی نمود و جایگاه آنان در بهشت را به ایشان نشان داد به همین جهت در روز عاشورا یاران توجهی به نیزه و شمشیر دشمن نداشتند و احساس درد و الم ننموده و دشمن را سخت در شگفت قرار دادند به گونه ای که در رفتن به میدان از یکدیگر سبقت می گرفتند.

عشق بازی کار هر شیاد نیست این شکار دام هر صیاد نیست

عاشقی را قابلیت لازم است مرد عاشق را حقیقت لازم است

[رضوی ، سید حسین هیجان انگیز ترین پدیده تاریخ به اراده نیزومند حسین بن علی علیه‌السلام - ص170]