روايتى را شيعه و سنى از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل نموده ‏اند و مورد قبول همگان است به‏ طورى كه علامه امينى در الغدير « جلد 10 ص 360.» مى‏نويسد (… لَم يَختَلِفْ في ذلِكَ إثنانَ ولا انّ أحداً خالَجَهُ في ذلكَ شَكٌّ) دو نفر مسلمان هم در اين حديث اختلاف ندارند و نسبت به صدور اين حديث از رسول خدا صلى الله عليه و آله احدى يافت نمى‏ شود كه شك و شبهه ‏اى داشته باشد و علامه امينى حدود ده كتاب از صحاح و مسانيد أهل سنت نام مى‏ برد كه اين حديث را نقل نموده‏اند. متن حديث از اين قرار است:
قال رسول اللَّه صلى الله عليه و آله: مَن ماتَ وَلَم يَعرِفْ امامَ زَمانِهِ ماتَ مِيتَةً جاهلّيةً.
كسى كه بميرد و امام زمان خويش را نشناسد، مرگ او مرگ جاهليت است.
كلينى قدس سره محدث بزرگ جهان تشيع در اصول كافى‏ « ج 1 ص 376.» نيز چندين روايت نزديك به‏ همين مضمون از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل نموده كه من جمله اين حديث است كه راوى از امام صادق عليه السلام سؤال مى‏كند « اصول کافی جلد1،: ص 377» آيا اين روايت‏ (من مات…) را پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده‏اند؟
حضرت فرمود: بلى، عرض مى‏كند مراد از مرگ جاهليت چيست؟ يعنى مى‏ ميرد در حالى‏ كه امام خود را نشناخته و به او جاهل بوده؟ و يا به مرگ جاهليه جهلاء (همچون مردمى كه در زمان جاهليت به ‏سر مى‏ بردند و فاقد دين و شرف و انسانيت بودند) خواهد مرد؟
حضرت فرمود: مراد از جاهليت كفر و نفاق و ضلال است.
و علامه امينى در توضيح ذيل حديث يعنى‏ (ميتة جاهلية) مى‏نويسد « الغدير: ج 10، ص 361.» (إنّما هِيَ شَّرُ ميتةٍ، ميتَةُ كُفْرٍ وَالِحادٍ) بدترين نوع مرگ است يعنى مردن در حال كفر و عناد و لجاج.
مفاد اين روايت هر مسلمانى را ملزم مى‏ كند تا مسأله امامت، مخصوصاً امام زمان خويش را پى‏گيرى كند و اگر آن امامى را كه بايد بشناسد و از او پيروى كند نشناخت و با حق آشنا نشد و از دنيا رفت، اسلام او مقبول نيست و هم چون افراد زمان جاهليت است كه اسلام نياوردند و در حال كفر و الحاد از دنيا رفتند.

اللهم عجل لولیک الفرج

در کتاب دوازده گفتار درباره حضرت مهدى ع در صفحه 29