قرآن می‌فرماید: « يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ»، یعنی هر گروهی در قیامت به دنبال امام خود وارد محشر می‌شوند و بر اساس روایات رسیده، زائران امام حسین (ع) در روز قیامت زیر پرچم و لوای سیدالشهدا (ع) هستند.

در ارتباط با اجر و پاداش زیارت امام حسین (ع) در کل سال و بخصوص در ایام اربعین نکات فراوانی بیان شده است. اولین نکته که در روایات مورد اشاره قرار گرفته، این است که فرموده اند، هر کس سیدالشهدا (ع) را زیارت کند، معادل زیارت خدا در عرش است. این نخستین فضل و پاداش برای زائر است.

همه می‌دانند که خداوند در همه جا حضور دارد، « هو معکم أین ما کنتم »، خدا که جا و مکان مشخصی ندارد، بنابراین عرش خدا در این روایت حایز نکته خاصی است؛ یعنی کربلای معلی به عرش الهی تشبیه شده و کسی که به کربلا می‌رود، در حقیقت نه حضرت حسین بن علی (ع) را در کربلا، بلکه خداوند متعال را در عرش الهی زیارت می‌کند.

البته همه این آثار مشروط به یک قید است، «من زار الحسین (ع) عارفا بحقه و غفرا… ذنوبه»، یعنی غفران ذنوب، مشروط به عرفان و شناخت حق امام حسین (ع) است.

اینکه حقیقتاً حضرت سیدالشهدا (ع) را آن گونه که شایسته اوست، بشناسد. به عنوان یک انسان کامل و کسی که تمامی ارزشهای متعالی را در خود متبلور کرد. زندگی فردی، خانوادگی، اجتماعی، سیاسی و … آن حضرت نشان می‌دهد که ایشان کاملاً تحت امر و مطیع خدا بود و در زیارتنامه‌های مربوط به آن حضرت نیز آمده است که «العبد مطیع …» پس عارفاً به حق شرط غفران ذنوب است، با این شرط اگر زیارت در اربعین یا غیر آن در همه اوقات سال چه از نزدیک و چه از دور انجام شود، این اثر بر آن مترتب خواهد شد.

زیارت اربعین از این جهت افضل الاعمال است که وقتی کسی به زیارت امام حسین(ع) می‌رود و در محضر امام قرار می‌گیرد، لحظاتی درباره پیامد آنچه در تاریخ زندگی این امام همام پیش آمد، فکر می‌کند و تلاش می‌کند تا خود را به منویات و اهداف بلند آن حضرت نزدیک نماید و طبق آنچه که از زیارتنامه ها و سیره حضرت سیدالشهدا (ع) برمی آید، شخصیت ایشان در اطاعت محض خداوند و کسب مقام بندگی مطلق خلاصه می‌شود که این ویژگی از ویژگی های انبیا، اولیا و اوصیای الهی بوده است.

بر اساس روایات وارده، کسانی که در دنیا سعی می‌کنند «عارفاً بحقه» حضرت سیدالشهدا (ع) را زیارت کنند و در ایام اربعین، اگرچه از راه دور، زیارت مخصوصه اربعین را قرائت کرده و پیوند و ارتباط خود را با آن حضرت برقرار می‌نمایند، برای ورود به بهشت از سایران مقدم هستند و پیش از دیگران وارد بهشت می‌شوند، به عبارت دیگر سایر اهل بهشت منتظر می‌مانند تا زائران امام حسین (ع) بر بهشت و نعیم ابدی از آنها سبقت بگیرند./قدس